Da eg var 17 år var eg stor. No er eg mor. Veslejenta fyller 17 og er svært ung. Sjølv synest ho at ho er stor!
For 17 år sidan pakka eg ei veske, gikk ut døra og tok ein buss. Frisk som ein fisk tok eg vegen til sjukehuset. Datoen den 5. mars var kryssa av på kalenderen som ein fin fødselsdag. Fødsel skulle settes i gong for den vesle jenta i magen. Tre veker før tida skulle dette skje. Eit nytt liten menneske skulle ut i livet. Og kom gjorde ho. Som en prosjektil etter og ha bete jordmora i fingeren. Det kunne gå fleire dagar før fødsel sa dei, etter ting var sett i gong. Men det gjorde det ikkje. Ingrun fekk dagen sin.
I dag feira vi.
Storesøster og eg pakka inn i bilen bollar, heimlaga romkake og miksmaster. Pisking av krem til nokre forseinka fastelavensbollar måtte skje ferskt og luftig like før dei skulle inn i munnen. Vi drog til byen, midt i veka og utan kjøkken passa det best slik.
Vi har hatt nokre koselege timar saman vi tre etter og ha henta jenta på skulen. Vi henta henne i bil pynta med ballongar og tok mot henne med fødselsdagssong.
Aller først køyrde vi til Plantasjen for å kjøpe blomster. Og så gjekk vi ut og åt. Så gjekk vi heim til fødselsdagsjenta og åt. Og mette, ja, ingen fare, svært så mett vart vi.
Etter det nokre gåver og kortspeling. Vi hadde nokre fine timar alle tre, trur eg.
Før to av oss tok ferga attende og bilen dei mila som måtte til før vi var i vårt hus.