Ei ny veke, etter mange andre veker, er så vidt starta. Denne dagen må eg nok rista, for den er ruskete. Gammalt rusk må feiast ut for at ljos og glede kan få fotfeste.
Det er fotsidt grått ute, men det skin noko i nærleiken, så sola er nok ikkje så langt unna i tid.
Kanskje....
Det å vakna til ein grå og friskare dag på lenge er for så vidt greitt. Drikka ein sterk kopp kaffi medan ein vaknar og tenkjer over dagen. Tenkjer at ein har sitt å gjera. For det er ikkje noko anna å gjera enn å gjera det ein skal. Sjølv om tingas tilstand har ei viss tyngde. Ei tyngde ein ikkje trong. Så er det ikkje noko gong i å sutre, ein må gjera. Av og til har ein type uflaks som fører til utfordring, usikkerheit og ekstra arbeid.
Men det tunge i tankane har omtrentleg den same substansen som skydekke utanfor vindauga. Sola er ikkje så langt unna. Og så lever ein, og tenkjer ein etter kunne alt vore så mykje verre, for det er det for mange.
Så ein får gjere det ein må.
Først etter kaffikoppen og eit glas med juice.......skal vi sjå kva den skal innehalde i dag....; eple kanskje, og vatn melon..og ingefær. Eller kanskje eg skal laga ein smoothie med juice som grunnlag. Her må eg ha ein tenkjepause.
Må berre seia at tenkepausen hadde noko for seg. No sit eg her å drikk ein drikk som har eplejuice, frossen banan, ingefær og kanel. Det smakte svært, svært godt.
Hjelper nok for krangelvoren rygg og alt det andre som har lyst til å krangle i livet mitt for tida.
Da er dagen klar til å starte.