Å drøyme ein draum når ting er i ulage er bra medisin. Slik for å kjenne at ein er akkurat her og må vidare etter kvart.
Å bruka tankane for mykje kjennes. Kva som er for mykje er ei anna sak og handlar om den enkelte. Det handlar og om kva tankar som blir tenkt. No har eg hatt ei intens tankeøving i å ta val. Når eg ser kor hautulla og forvirra eg blir bør eg kanskje gå for det enkle og ferdigserverte, mest ferdigtygde.
Kva eg balar med no?
Jau, det er no dette kjøkkenet det. Eg må finne ut og finne ut i alle dimensjoner på kryss og på tvers. Val av kjøkken med knottar og knappar og farge. Kven skal utføre arbeid og kva for val der. Og ikkje minst, alt eg må gjere før eg kan vite noko som helst. Og så blir eg heilt ør og hovudet vil ikkje være med på å skal prøva å forstå ein tøddel meir.
I tillegg er data'n i ein underleg modus for tida, markøren heng seg opp. Eg reinsar og tømmer og gjer mitt beste som langt frå er godt nok, og som kanskje gjer alt verre. Så når eg skal laste opp vedlegg eller gjer eit tappert framstøyt mot tinga sin tilstand, så går det på tida og tolmodigheita laus.
No har eg kapitulert med ein kopp kaffi. Eg skulle ut og det har nok gjort godt også, trilla inn nokre lass med ved. Men tida er kort før eg må ting, så eg tru eg berre sit her med hovudet mitt og drikk kaffien for å sjå om ting klarnar.
Og ein gong vil dette være historie. Ein gong vil være var ein gong. Når eg sit der, med eit skinande kjøken og krane det kjem vatn ut av, når tørrmat igjen er plassert i skåp og skuffer. Kanskje eg har ei kaffimaskin..... Så når eg kjem tuslande inn på kjøkenet om morgonen er det berre å halde fram koppen og vips....rykande, fersk kaffi som det duftar frå. Så kan eg vagla meg opp på barkrakken attmed kjøkenøya mi og ta dagen inn i fulle drag medan sola lagar blide solteikningar på eit ryddig og fint kjøkengolv som har auka i størrelse ........
Det blir slik.....om litt.
Men akkurat no må eg gjera ting eg ikkje kan medan vaskemaskina dansar hoppsasa på vaskerommet, for her er nok heller ikkje ting i vater. Eg gler meg til at eg blir ei strukturert kvinne med alt på stell, der ting er der dei skal, ting virke slik dei skal og eg ikkje blir så fort ør i toppen.
For drømmen er viktig og halda på.
