Om kvelden et eg ikkje kveldsmat. Middagen brukar å værta for seint. For oftast brukar middagen å væra alt for sein.
Det er kveld. Første kvelden i september. Hausten sin månad. Dagen har oppført seg som ein sommardag. Varm og god. I kveld kom nokre dråpar med regn. Eg har tend talgljos. Og eg et kveldsmat. I kveld fekk eg lyst på kveldsmat. Eg smurte meg nokre brødskiver. Så her sit eg og føler meg litt før i tida.
Da åt dei kveldsmat. Mor og far gjer det enno.
Sidan sist eg skreiv her har eg skreve fleire innlegg. Men dei blir ikkje posta. Så da skal dei nok ikkje det. Det er ikkje alt ein treng å posta. Det held å skriva. For det er det som er viktigast
Himlane har vore vakre i det siste. Fargane. Ein dag på tur heim måtte vi køyre ned til sjøen. Berre for å ta bilete av himmelen. Desse vakre, klåre himlane på slutten av august, etter sola har gått ned. Det er andakt over dei.
I går kveld skein ei raud sol oppe i fjellet. Ei helsing frå dagen medan fjorden spegla seg mørk under fjella.
Det er som fingertuppane når tak i sommaren, enno er den så nærme. Den var i går. I dag er det haust.
Eple, sopp og bær.
Matauk.
Dagane kortast ned. Eg har kjøpt meg garn, sjølv om eg har fleire prosjekt. Verda fortset inn i det uvisse, heile tida. Restavfallet tømmast ikkje kvar veke lengre. Vi går mot ei kaldare årstid. Men enno når eg sommaren. Den var her i går. Den var her på overtid i dag. Kanskje den vil henga ved enno ei stund. Kanskje.......det vil være svært fint.
Eg et kveldsmat. Tallerken er mest tom. Det er kveld. Det er den første haustkvelden i år.