Det har hopa seg opp ein kø i hjernen sine korridorar. Den lager en propp som gjer ein stopp. Eg må til og rydde opp!
Eg har så mange spørsmål som ikkje får svar. Spørsmål som eg ikkje kan svare på før eg veit eit anna svar, men eg veit ikkje kva for spørsmål som kjem først eller kva for rekkjefølgje dei har.
Eg ryddar på vaskerommet, men det hjelper ikkje....
Så eg bør skrive ned spørsmåla, men skal eg skriva dei ned på papir, på mobil eller bruke pc....
Så blir dette eit spørsmål også, kva skal eg bruka? For saka er at eg må bruka noko som er eit hendig verktøy. Inne på mobilen min har eg lister av planar, men eg gløymer å sjå på dei etter at dei er skreve - så får dei liksom berre ein patina av tida etter kvart. Da er vitsen borte. Papir har ein lei tendens til å forsvinne, spesielt no. Men data har eg ikkje bruka til slikt, kanskje det er den eg skal forsøkje meg på no?
I morgon er har vi nasjonaldagen vår, og ein ting er sikkert, ein må ha klede på også ein slik dag. Alternativet er ein forskrekkeleg tanke. Men der reknar eg med at eg finn eit eller anna i skåpet, så det er berre å opne skåpdøra...... Kanskje heng det eit klesplagg der som liksom berre har grodd fram gjennom vinteren.
Vi får sjå. Bunadskjorta til yngste er i alle fall ferdig.
Men alt dette andre. Eg føler meg mest passivisert. I går gjekk fristen ut for ei påmelding og ei feiring av å møte gamle klassekameratar frå dei hine hårde dagane. Tanken var i starten at eg skulle, men eg kopla ikkje dette saman med at da er reisande dotter på slutten av reisa si. Og for lengje sidan kasta eg ut ein spontan tanke om at det har vore frykteleg artig å møttes der, da. Tanken har fått røter og har grodd seg til med dei forventningane som høyrer med. Eg reknar og tenkjer og får ikkje bestemt meg. I går sjekka eg overnattingar, og såg at det ikkje treng å verta så ille - om eg får bestemt meg fort. Men flybillettar har plutseleg vorte noko dyrare igjen. Og med tanke på kjøken, bil og at eg ikkje er rik er dette umuleg.
Men så tenkjer eg: "er det det?"
Da eg var på nettet og såg på prisar i går dukka det plutseleg opp ei melding gjennom skype. Ein framand amerikansk mann tok kontakt, og korleis han fann fram til meg er ikkje min tekniske data hjerne bra nok utvikla til å forstå. Og vanlegvis avisar eg slikt eg ikkje forstår, for på facebook har det i periodar vore forskjelleg som har dukka opp av slikt. Eg reknar med at slike kontaktar har ein agenda som ikkje går overeins med min. Men i går nytta eg høvet til å øve meg på engelsk, ein engelsk som er frykteleg rusten, frykteleg, frykteleg rusten. Kanskje det er eit teikn, tenkte eg, at eg skal bestille denne turen - at eg får øvd no. Så da det i neste omgang spela musikk på radioen frå ei gruppe som kom frå vår destinasjon om vi dreg, tenkte eg; eit teikn, vi skal reise! Eg har lånt meg ein engelskleksjon for å øve på, frå biblioteket.
Slik held eg på med dei små grå.
Enno er det mykje meir og fleir spørsmål i det stakkars hovudet mitt. Ikkje rart eg har eit trykk i det så kraftig at kjeven er vond. Men ute held sola på å øve seg på morgon dagen. Og eg må ta til å gjere slikt ein skal, mobilen har fått ladaren sin. Så nokre telefonar må eg nok taka i dag. Eg må gjere klart det eg skal til i morgon.
Og på golvet er ein stor hund på fluejakt, årets første flue er i floge, tung i understellet. Eg trur eg skal gje hunden mat, han er nok svolten.
